Σταχτοπούτε, πες αλεύρι!

Αγαπημένε μου πρίγκιπα,

Συγχώρεσέ με που σε άφησα στα κρύα του λουτρού και εξαφανίστηκα με την κολοκύθα μου χωρίς άλλη προειδοποίηση αλλά πίστεψέ με! δεν γινόταν αλλιώς.
Επειδή κατά βάθος είσαι καλό παιδί και σε συμπάθησα επίτρεψέ μου να σου δώσω μερικές φιλικές συμβουλές ως παλιότερη στο εν λόγω παραμύθι. Αν θέλεις τις ακούς αν δεν θέλεις τις γράφεις στις μπότες σου.
Την επόμενη φορά που θα ζητήσεις μια κοπέλα σε χορό φρόντισε να μην είναι μπροστά η μαμά σου, ο μπαμπάς σου, η θεία σου η Μαρίτσα και ο κουμπάρος σου ο Σταμάτης γιατί έχουν την κακιά συνήθεια να σου κάνουν υποδείξεις με αποτέλεσμα όχι απλώς να μπερδεύεις τα βήματα αλλά να χάνεις κι αυτά που ξέρεις. Χτες βράδυ για παράδειγμα μου πατούσες συνεχώς τον κάλο!
Όταν χορεύεις να κοιτάς τον άλλον στα μάτια γιατί αν κοιτάς το ταβάνι θα βρεθείς να κάνεις επαναλήψεις του the lady is gone καταμεσής της πίστας σαν Αμερικανός πεζοναύτης σε εκπαίδευση και είναι κρίμα.
Όταν βρίσκεις γυάλινα γοβάκια στις σκάλες του παλατιού σου να μην τα κάνεις ανθοδοχεία γιατί αυτή που τα άφησε είχε τον λόγο της και δεν έκατσε ξυπόλητη για πλάκα ούτε να πιστεύεις πως κάθε μέρα θα σου αφήνουν κι από ένα επειδή είσαι νόστιμος.
Επίσης θα σε συμβούλευα αν θέλεις ντε και καλά να μου αποκατασταθείς να ψάξεις πρώτα να βρεις την συνέχεια του «έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» σε κλασσικό εικονογραφημένο (υπάρχει! αλλά σου το έκρυψαν), να την διαβάσεις, να την εμπεδώσεις και αν σου αρέσει τότε να πας απ΄τον μπαρμπέρη να ξυριστείς και για γαμπρός.
Τέλος θα ήθελα να σου συστήσω ούτε καν να διανοηθείς να κρύψεις τις μπότες σου στην ντουλάπα και να φορέσεις εσύ το γοβάκι γιατί φτάνει και περισσεύει που μου κατέστρεψες το στόρι...
Δεν θα μου πάρεις και τον ρόλο τώρα!

Σε φιλώ

Η Σταχτοπούτα σου